De goochelaar is een goddelijke clown

Tien jaar geleden hernieuwde ik mijn interesse in de magische kunsten en werd ik lid van de American Magician’s Association en de International Brotherhood of Magicians. Het resultaat is een nieuwe waardering voor magie en een kans om enkele interessante ideeën te verkennen die een diepe en existentiële betekenis hebben, althans voor mij. Een concept dat in het bijzonder relevant is voor mijn studie van paranormale en occulte activiteit, is dat tovenaars goddelijke clowns zijn en ik zou die stelling in dit essay willen onderzoeken.

Er gebeurde iets grappigs terwijl ik aan het goochelen was op een bijeenkomst van de Tovenaarsvereniging. Een ‘vind de geselecteerde kaart’-routine werd uitgevoerd met behulp van de grote arcana van de tarot. De assistent pakte een kaart, liet die aan de leden zien en legde hem met zijn rug naar de stapel terug. Ik pakte het kaartspel en ging erdoorheen en vond de kaart van mijn keuze. Nou, dat was een van die avonden en ik kon niet beslissen welke kaart dat was. Beschaamd informeerde ik mijn mede-goochelaars over de mislukking en vroeg mijn assistent en andere leden of ze het opnieuw konden proberen. Ze gingen akkoord en dit keer is het me gelukt. Toen ik de geselecteerde kaart openvouwde, kwam er een vreemde uitdrukking in me op uit de uitdrukking van de assistent en de gezichtsuitdrukkingen van de andere leden. Dezelfde tarotkaart wordt twee keer geselecteerd. Ik zei: “Is dit niet dezelfde kaart?” Ik lachte en klapte zoals ik had gepland. Maar natuurlijk was ik niet van plan of van plan om mijn leven op die manier te leven. (Misschien ooit.) Was het een kans of een kracht? Toeval of superkrachten? Hoe moet ik dat weten? Het enige wat we kunnen zeggen is dat dit is gebeurd.

Toneelgoochelaars, illusionist en behendige meesters lijken in veel opzichten op goddelijke clowns en dwazen. We kunnen clowns zien als circusartiesten en vrolijke vrienden, maar clowns hebben een belangrijke rol gespeeld in de cultuur, althans sinds de oudheid. Ze speelden dramatische rollen in het theater, dat doorging in de middeleeuwen in mysterietheater en reizende minstrelen. Harlequin was afkomstig en leverde de Pierrot met het witte gezicht. In de Middeleeuwen zorgden hofclowns en dwazen die wijs advies gaven omdat anderen te bang waren om een ​​aanzoek te doen, meestal voor amusement en amusement, maar verdienden hun fortuin.

In sommige samenlevingen, zoals de indianen, treden clowns op bij religieuze ceremonies en treden daarbij op als heilige figuren. Bovendien handelen ze op een manier die dicht bij mythische bedrog ligt en in strijd is met de gebruikelijke normen. Apothekersmannetjes en -vrouwen worden vaak gezien als sjamaanachtige manieren om één te worden met de helper van de ziel.